Het is voor mij al weer drie jaar geleden dat ik uit het ziekenhuis werd geduwd met een tulband om mijn hoofd. Eentje waar Alladin jaloers op zou zijn. Ik was zojuist geopereerd aan een cholesteatoom. Een goedaardige tumor, een gezwel, een aandoening, iets wat alles in mijn oor kapot maakte en zo snel mogelijk verwijderd moest worden. Een pijl van stift aan de rechterkant van mijn gezicht en tranen over mijn wangen…
Een klein jaar daarvoor ging ik met mijn eerste klachten naar de huisarts: oorontsteking na oorontsteking. Niets opvallends; ik had een zoon op de opvang, wintertijd en ik had al wel vaker oorontstekingen gehad. Geregeld verloor ik mijn evenwicht en was ik duizelig. Voor een vierde keer naar de huisarts, met het schaamrood op mijn kaken. Stelde ik me aan? De pijn was toch al minder? Ik werd verwezen naar een aardige KNO arts in opleiding, ik moest nog een keer terug komen. Ik kreeg een andere KNO arts en een diagnose; een cholesteatoom.
Op de MRI was te zien dat het er niet goed uit zag. Een grote zwarte blur. Niet alleen in mijn oor, maar ook vlakbij mijn hersenen. Ik zou een operatie krijgen. De zooi weghalen en daarna weer door. Althans dat dacht ik. Ik hoorde de risico’s aan. Maar eigenlijk had ik hier geen tijd voor. We kregen een nieuwbouwhuis, ik had een nieuwe baan en op mijn huidige plek, een psychiatrisch ziekenhuis, was het verre van rustig. En dan nog een kleine dreumes, die er niets van snapte. Daarnaast was ik net dertig geworden, dus er lag een heel duidelijk plan. Kinderen, carrière, een huis, wellicht een bakfiets met een hond, zoals op het plaatje uit het tijdschrift!
In afwachting op mijn operatie, bracht ik de dagen door met paracetamol. De dag na de oplevering van ons nieuwe huis moest ik mij melden in het ziekenhuis. Onze zoon ging naar mijn ouders, mijn vriend liet nog even de stukadoors in het nieuwe huis binnen en daar gingen we. Niet wetende dat ik die avond te horen zou krijgen dat mijn middenoor verwijderd was, de tumor bleek groot. Er zou nog een operatie volgen. Maar mijn gehoor werd niet hersteld. Een gehoor dat veel slechter was dan ik door had. Inmiddels twee operaties verder aan mijn rechteroor en daarna volgde er nog een links… Ik hou van symmetrie, maar in deze mocht het van mij best ongelijk blijven.
Toen duidelijk was dat ik slechthorend bleef, volgde hierop een zoektocht. Ik kon mij moeilijk identificeren met de categorie doof- of slechthorend. Het internet stond vol met oudere mensen en was vaak gericht op de beperking. Ik was op zoek naar hoop. Naar; ‘hoe pas ik mijn gehoorbeperking aan naar mijn eigen leven?’ Vanuit het ziekenhuis was de behandeling gericht op een beter oor, maar ik zat vast aan dat oor. Dat ik een jonge moeder was, vol met wensen en dromen, daar was geen ruimte voor. En wilde ik ermee leren leven dan moest ik zelf op pad.
Ondertussen weet ik dat dit een chronische aandoening is. Ieder jaar nieuwe controles, waarbij de kans reëel is dat het cholesteatoom is terug gegroeid. Kennismaken met angst, onzekerheden, acceptatie, onbegrip. Een leven waarin gezondheid niet vanzelfsprekend is. Maar je er wel meer respect voor gaat krijgen.
Ik heb geleerd dat het belangrijk is om de tijd te nemen, om te rouwen, verdriet te hebben, stil te staan bij alle gevoelens die bij dit proces horen. En stukje bij beetje de plannen die ik had aan te passen. Opnieuw een tekening te maken. Want hoe mooi dat plaatje er ook uitzag, het belangrijkste uiteindelijk, is het leven, dierbaren om je heen, jij als mens, met of zonder tulband. Een ander plaatje dan uit het tijdschrift…
12 Reactie's
Trots op jou!
❤️
Hallo,
Ik heb ook cholesteatoom aan beide oren. Gisteren voor de 3 x geopereerd aan de rechterkant. Het is geleden van november 2019 dat ik links geopereerd ben. Omdenduur zie je het allemaal niet meer zitten. Zeker omdat dit iedere keer maar terugkomt. Mijn gehoor gaat er ook niet mee op vooruit. Ik wil iedereen het beste toewensen die ermee te maken krijgen.
Heel veel sterkte met jouw herstel Anja! ❤️
Hoi Janneke,
Mooie website heb je. Zal me even voorstellen.
Mijn naam is Eveline en in februari kreeg ik te horen dat ik een cholesteatoom in mijm rechteroor heb. Ik ben vrijdag aan de beurt 16 juni dus 😟 Ben nu 56 en wordt voor de eerste keer sinds volwassen zijn geopereerd dus je begrijpt denk ik dat ik echt als de dood ben. Vind het spannend en eng tegelijk. Hopelijk kan ik jullie gauw vertellen hoe het met me gaat na de operatie.
Groetjes Eveline.
Hi Janneke, wat ontzettend mooi en moedig dat je jouw zoektocht en onzekerheid deelt om ook anderen te laten leren en het gevoel te geven dat ze niet alleen zijn. Je schrijft leuk en inspirerend! Heel herkenbaar voor ons als ouders van een slechthorend kind. Geniet van elkaar en keep up the good work! Warme groet en knuffels, Elias
Wat fijn om te horen!! Ook voor jullie! 🙌🏻
Zo duidelijk, zo herkenbaar, maar wat dapper en fijn dat je dit deelt met iedereen. Een hele fijne site waar iedereen wat aan heeft of iets herkenbaars in kan vinden. Het is heel duidelijk en fijn geschreven en zeker erg goed verwoord.
Hou je taai en heel veel sterkte met alles…..
Groetjes Anja
Wat fijn om te horen Anja! Dank ❤️
Hoi Janneke,
Wat een geweldige site heb je, heel herkenbaar en inspirerend!
Zelf ben ik 28 jaar, arts, inmiddels 3 keer geopereerd aan een cholesteatoom rechts. Aanstaande donderdag volgt een 4e operatie vanwege een tweede recidief, waar ik erg tegenop zie…
Naar aanleiding van je stuk hierboven vroeg ik mij af: waarom ben je ook aan je linkeroor geopereerd? En is er bij jou ooit een gehoorherstellende operatie uitgevoerd?
Groetjes Meike
Dag Meike, wat een spannende periode weer voor jou!!! Aan mijn rechteroor heb ik een gehoorherstellende operatie gehad. Helaas doordat er te veel kapot is, is deze operatie mislukt… vandaar dat ik op rechts een gehoorapparaat draag om dit gehoorverlies te compenseren!
Op links ben ik ook geopereerd aan een cholesteatoom, dit was mijn laatste operatie. Bij mij dus beide oren helaas…
Ik wens je alle goeds en veel succes donderdag!!! Ik duim voor je!
Alle goeds! Groeten Janneke
Hoi Janneke,
Ook ik heb dit ben-oor-lijk groot probleem. Ik blijf positief maar het is best onwerkelijk.. hoe is het nu met jou? En uiteraard ook de rest van de mensen dit dit hebben en hier gereageerd hebben?