Dit jaar mag ik voor de tweede keer moeder worden. En wat is het gewenst. De afgelopen jaren stonden in het teken van ziek zijn en herstellen. Na iedere operatie stond mij weer een nieuwe operatie te wachten, waardoor de mogelijkheid om zwanger te mogen worden er niet was. Ondanks dat er meer risico’s aan vast zitten door mijn ooraandoening bleef de wens bestaan. Maar is zwanger zijn nu anders dan bij andere vrouwen? Heeft het bijvoorbeeld invloed op tinnitus? En hoe zit het met mijn energie?
Laat ik vooropstellen dat ik niet echt floreer tijdens mijn zwangerschap. Er zijn vrouwen die het heerlijk vinden, die het liefste altijd zwanger willen zijn en die zich goed voelen. Bij mij is dit niet echt het geval. Ik ben niet de vrouw die er fluitend doorheen gaat. Toch wilde ik de afgelopen jaren niets liever! Ik ben vreselijk dankbaar dat ik nu zwanger mag zijn en dat het goed gaat. Ik vind het geweldig dat er een mensje in mij mag groeien, maar ik vind het soms ook pittig. Het ziek zijn, de vermoeidheid en de pijn. Maar wanneer je dolgraag nog een kindje wilt en het lukt, heb je er alles voor over.
Maar is het dan anders dan bij vrouwen die niet slechthorend zijn of geen ooraandoening hebben? Ja!
Wat merk ik?
- Ik hoor slechter.
- Focussen is lastiger.
- Vermoeidheidsklachten nemen toe.
- Tinnitus is meer aanwezig.
- Onzekerheid over de zwangerschap en mijn gezondheid is sterker aanwezig.
Hoe komt dat nu precies? Eigenlijk heeft dit weer alles met het brein te maken. Er zijn diverse onderzoeken gedaan naar het zwangerschapsbrein en uiteraard ook naar het brein van slechthorenden. Zowel een zwangerschap als slecht horen kosten de hersenen meer energie en de groei van de baby en dus de zwangerschap krijgt op alles voorrang.
Doordat alle energie naar de zwangerschap gaat, houdt het brein minder energie en ruimte over om te verstaan. Je brein wordt namelijk al voor een deel in beslag genomen. Dit geldt dus ook voor de tinnitus, deze is bij mij toegenomen. En zelf merk ik dat ik qua geluid minder versta, maar ook meer moeite heb om te kunnen verstaan. Ik zet mijn hoortoestel geregeld harder en ben vaker de draad kwijt in gesprekken omdat ik afgeleid ben door de omgevingsgeluiden.
Is dat erg? Nee, voor mij niet. Ik probeer meer rust te pakken en ik weet dat het tijdelijk is. En dat het voor mij dit effect heeft, houdt natuurlijk niet in dat dit ook zo voor andere vrouwen werkt. Toch verbaast het mij enigszins hoe ok het eigenlijk gaat. Qua gezondheid was en ben ik namelijk echt niet fit. Mijn lichaam heeft de afgelopen paar jaren behoorlijk wat optaters gehad. Toch valt het mij mee en verbaast het mij hoeveel mijn lichaam aan kan. Hoewel ik de afgelopen jaren het vertrouwen in mijn gezondheid en in mijn lichaam een beetje kwijt ben geraakt, merk ik nu vooral hoe dit weer is gegroeid. Toch ben ik ook echt onzeker geweest. Kan mijn lichaam het wel weer aan? Ik heb voor mijn laatste operatie een miskraam gehad en ergens zat ook de gedachte in mij dat dit wellicht ook kon komen doordat mijn lichaam het nog niet aan kon. Maar toen ik bij deze zwangerschap de drie maanden gepasseerd was, durfde ik dit stukje steeds meer los te laten. Alleen toen kreeg ik last van BPPD, een heftige vorm van duizeligheid die ontstaat als je je hoofd beweegt. In het begin probeerde ik nog te doen alsof het zwangerschapsklachten waren, maar ik wist ergens natuurlijk ook wel dat het met mijn oren te maken had. Daarnaast moest ik een MRI om te kijken of het cholesteatoom terug gegroeid was. Hoewel onderzoek het niet heeft uitgewezen, heb ik al een aantal vrouwen ontmoet die na hun zwangerschap de diagnose kregen. Ik twijfelde dus erg. Want wat als er op de MRI duidelijk was dat er cholesteatoom zit? Dan ben ik al die maanden nog onzeker en wellicht ongerust terwijl ik toch niet geopereerd kan worden. Na overleg met mijn KNO arts hebben we toch samen besloten om het niet te doen en dus ik ging voor de struisvogeltactiek. Ik besloot dat ik zo goed mogelijk zou proberen het los te laten, ik kon er toch niets mee. Hoewel dit soort dingen voor stress zorgen heb ik bewust geprobeerd om er wel echt van te genieten. De klachten zijn er, maar er is ook een hoop wat ik kon doen om goed te kunnen blijven functioneren.
Tips die mij hielpen:
- Extra hoorpauzes inlassen. Ik ga vaker even naar buiten, maak een korte wandeling met zo min mogelijk prikkels. Het is natuurlijk goed om te weten waar je energie van krijgt en waar niet van. Een ‘hoordagboek’ kan hier hulp bij bieden.
- Vrije dagen inplannen. Ik plande soms voor of na het weekend vrije dagen in of ik koppelde deze aan losse feestdagen, zodat ik wat langer niet naar mijn werk hoefde. Ik merkte dat dit echt hielp; ik had voldoende energie om te blijven werken.
- Ik heb geaccepteerd dat mijn lichaam anders functioneert en dat ik door mijn slechthorendheid beter moet zorgen voor mijn balans en energie. Ik moet beter mijn grenzen in de gaten houden en hoewel ik daar niet zo dol op ben, merk ik wel wat het mij oplevert.
Dus ben je slechthorend en zwanger? Het is echt heel normaal dat je wellicht meer last hebt van bepaalde klachten. Ze gaan ook voorbij. Toch is het goed om jouw rust te bewaken en je ervan bewust te zijn dat dingen jou nu wellicht meer energie kosten! En heb je een zwangerschapswens, maar twijfel je omdat de tinnitus erger kan worden? Of weet je door vermoeidheidsklachten nu soms al niet hoe je de dagen door moet komen? Het helpt wanneer je weet waar je voor gaat, dat het je wellicht ook iets kost, maar ook dat het tijdelijk is. En dan kost het je wellicht minder moeite om bepaalde dingen hier voor te laten of het tijdelijk even anders te doen.
Dit alles is gebaseerd op mijn ervaring en mijn gezondheid van de afgelopen paar jaren. Het kan dus heel goed dat het voor jou anders is of zal worden.